Een explosie van stilte

Een veelheid van dingen, gebeurtenissen, beelden, herinneringen vult elke dag. Zomaar valt de blik op iets en blijft daar stilstaan. Er ontstaat een beeld, een moment van rust en verstilling.

Foto's die de dove kunstenares Corinne Munne neemt van zulke momenten zijn aanleiding voor haar werk. De verstilling in de foto is een manier om uitdrukking te geven aan de stilte die zij elke dag met zich meebrengt.

Wat is dat eigenlijk, stilte? Of kunnen we beter spreken van verschillende soorten stilte, verschillende stiltes? Is stilte leegte? De totale afwezigheid van geluid, van beeld, een vacuüm, niets. Of is stilte er pas als er geluid geweest is, als achterblijfsel van geluid? Een wereld verlaten door geluid. Of is stilte juist dat wat vooraf gaat aan geluid? Iets dat de komende geluiden in zich draagt en elk moment kan openspringen, een soort potentiële energie.

Dit is het thema van het werk van Munne. Ze maakt foto's van gebeurtenissen, die haar opvallen en waar ze een kiem van stilte in ziet. Dat kan een voorwerp zijn dat stil ligt te zijn, een houding van iemand, een gebouw waar niemand meer woont, de grijze lucht achter de berg als het regent, de lege vlakte van een landschap waar geen mens of dier komt. Deze foto's zijn haar uitgangspunt, vandaaruit werkt ze soms naar collages, maar ook naar tekeningen, etsen en schilderijen.

Aan de andere kant probeert ze te laten zien dat deze stilte voor haar leeft, voor haar werkelijkheid is. Ze wil de stilte laten vibreren, een aanwezigheid geven. Kleurgebruik en het gebruik van structuur zijn haar hulpmiddelen daarvoor. Kleuren hebben een speciale betekenis voor haar. Met namen grijs, de kleur die voor haar stilte betekent, maar ook alle andere kleuren in zich kan bergen. Zoals dat in haar eigen gedicht naar voren komt:

weg met het wit!
weg met het zwart!
open het grijs

het grijze van het wit en van het zwart
diep grijs van de
rust

stilte
stilte gevuld met het zwart
stilte gevuld met het wit

(een aantal passages uit haar gedicht "Stilte")

Dan onverwachts, genoeg van de stilte. De stilte springt open en laat haar potentiële energie vrij, er ontstaat een explosie van licht en kleur. De stilte laat zich in al haar geluid horen, vult het hele doek met kleur, vorm en geluid. De stilte laat zich zien als een eigen wereld, die net zo gevuld is als de wereld van het geluid.

Liorah Hoek